(fot. Wojciech Wojciechowski)
Książki dzieciństwa:
„Król Maciuś I” – Janusz Korczak
Książka, do której wracam:
Nigdy nie wracam do książki beletrystycznej, podobnie jak nigdy nie oglądam dwa razy tego samego filmu (z jednym wyjątkiem: „Zakazane piosenki” oglądałem już ok. 10 razy). Zupełnie inaczej z muzyką i spektaklami teatralnymi: ulubione utwory mogę oglądać albo słuchać bez końca. Bardzo często wracam natomiast, z konieczności i ciekawości, do książek i artykułów naukowych, co najmniej kilkuset, szczególnie do źródłowych publikacji ważnych odkryć archeologicznych. Oczywiście większość z nich to publikacje w językach obcych, najczęściej francuskim, angielskim, niemieckim i włoskim. My też publikujemy własne opracowania naukowe najczęściej w tych językach.
Książka, która mnie zainspirowała:
Kazimierz Michałowski, „Jak Grecy tworzyli sztukę”, i id., „Nie tylko piramidy”.
Książka ważna zawodowo – najważniejsza:
Heinrich Schäfer, „Von ägyptischer Kunst”. Mimo że napisana niemal sto lat temu, wznawiana jest do dziś częściej niż jakakolwiek inna książka egiptologiczna na świecie, gdyż stanowi przełom w rozumieniu zasad sztuki starożytnego Egiptu, szczególnie tzw. „aspektywy”. „Nieprzetłumaczalna” ze względu na hermetyczny język, została jednak przetłumaczona na język angielski przed trzydziestu laty, wraz z Appendixem napisanym przez innego badacza niemieckiego już po śmierci autora.
Ostatnia przeczytana:
Louis de Bernières, „Notwithstanding. Stories from an English Village”. Najnowsza książka mojego ulubionego pisarza angielskiego (mimo francuskiego nazwiska), którego humanizm, pełen komizmu I tragizmu połączonych w harmonijną całość rozkosznym językiem, każe mi „łowić” jego kolejne dzieła i czytać je w oryginale.
Książka, którą każdy przeczytać powinien:
Tenże L. de Bernières, Mandolina Kapitana Corellego, („Captain Corelli`s Mandolin”), wydana również w Polsce. Nie mogę, niestety, ręczyć za to tłumaczenie, ponieważ czytałem ją tylko w angielskim oryginale. A ostrożność w tym zakresie dyktowana jest fatalnymi doświadczeniami z wielu innymi tłumaczeniami. Niestety, pogoń tłumaczy za szybkim pieniądzem generuje straszliwe niechlujstwo, porównywalne zresztą z dezynwolturą przy filmowaniu dzieł literackich. Tej ostatniej „przygody” doczekał się również „Kapitan Corelli” – jedna z najgorszych ekranizacji, jakie w życiu widziałem. I pomyśleć, że niektórzy twórcy tego filmu zapraszali mnie do towarzyszenia ekipie podczas kręcenia na Korfu. Z jednej strony cieszę się, że nie zepsułem sobie wakacji przyglądając się, jak masakrują Bernière`a, z drugiej żałuję jednak, że nie skorzystałem z zaproszenia, bo coś bym im powiedział. Niewiele by to chyba jednak dało, jako że ekipa była głównie amerykańska.
Książka, od której zaczęła się moja miłość do czytania:
Nie pamiętam: chyba nigdy się nie zaczęła – zawsze już była.
Książka do walizki:
Zawsze inne. Walizce wolno, niestety, pomieścić tylko 20 kilogramów.
Książka, którą zamierzam przeczytać:
Andrzej Szczeklik, „Nieśmiertelność. Prometejski sen medycyny”. Poznanie Autora przed kilku laty zaowocowało przyjaźnią i żywą wymianą myśli. Niestety, trwało to zaledwie rok; głębokie refleksje profesora Szczeklika na temat sensu życia i śmierci mimo wszystko pozostawiły niedosyt w próbie racjonalizacji przedwczesnego odejścia tego wspaniałego człowieka.
Profesor nauk humanistycznych – archeolog i egiptolog. W latach 1969-80, z przerwami, przebywał w Egipcie, gdzie brał udział w różnych wykopaliskach polskich i zagranicznych (Aleksandria, Deir el-Bahari, Gurna – świątynia grobowa faraona Seti I, Minszat Abu Omar i inne). Uczestniczył także w badaniach w Syrii (Palmyra), Sudanie (Kadero) i na Cyprze (Nea Pafos). W latach 1985-1995 kierował polsko-egipskimi wykopaliskami ratunkowymi w Tell Atrib. Od roku 1987 do chwili obecnej prowadzi badania w Sakkarze. Dotychczasowe rezultaty badań w grobowcu wezyra Merefnebefa zostały już opublikowane, podobnie jak wyniki prac w grobowcu kapłana Nianchnefertuma. Ogółem bibliografia prof. Myśliwca obejmuje ponad 300 prac, w tym 15 pozycji książkowych, wśród których znajdują się również trzy książki o charakterze popularno-naukowym: „Święte znaki Egiptu”, „Pan Obydwu Krajów” i „Eros nad Nilem”, obydwie ostatnie wydane również za granicą w językach kongresowych.
Wykładał archeologię Egiptu na Uniwersytecie Jagiellońskim, a także na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w latach 1990-2003 kierował Zakładem Archeologii Egiptu. Jego działalność dydaktyczną uzupełnia ponadto pięć semestrów wykładów na Uniwersytecie Wiedeńskim w charakterze „visiting professor” od roku 1987 do 2005. W 2004 roku został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, zaś w roku 2010 – członkiem zagranicznym Austriackiej Akademii Nauk.
Obecnie należy do trzech komitetów naukowych PAN: Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych, Komitetu Badań nad Kulturą Antyczną i Komitetu Nauk Orientalistycznych, a także jest członkiem kilku rad naukowych, w tym Rady Naukowej Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW. Od 2010 roku kierownik Zakładu Egiptologii w Instytucie Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN.
Przez osiem lat był przedstawicielem Polski w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Egiptologów. Od roku 1982 jest członkiem korespondentem Niemieckiego Instytutu Archeologicznego w Berlinie.
Wygłosił wiele wykładów w renomowanych placówkach naukowych ok. 30 krajów, m.in. w Egipcie, w paryskim Luwrze i nowojorskim Metropolitan Museum.
Prezes Rady Ministrów przyznał w 2011 prof. Karolowi Myśliwcowi nagrodę za wybitne osiągnięcia naukowe.