„Poezje/poematy prozą” (1878-82, wyd. 1882, pełne: 1930). Cykl, w którym zawarł Turgieniew spowiedź liryczną, będącą swoistym podsumowaniem drogi twórczej. Powstał u schyłku życia. Nazywał się też „Senilia” (Utwory Sceniczne). Zawiera 83 miniatury z lat 1878-82. Pierwotnie Turgieniew nie planował ich do druku. Pisał je dla siebie, z rzadka tylko udostępniając przyjaciołom, ale w końcu ustąpił swemu wydawcy. W 1882 wydano 50 poematów, pozostałe odnaleziono w papierach Pauliny Viardot i wydano w 1930. Niektóre z nich noszą wyraźny charakter autobiograficzny. Pisząc je autor pragnął utrwalić ulotne skrawki wspomnień, refleksje nad losem człowieczym i przyrodą, uwagi na temat przeszłości, nastroje ducha i wrażenia, w ogóle przemyślenia swego bogatego życia. Miniaturom tym nadał specyficzną i rzadką w literaturze rosyjskiej formę poetyckich fragmentów prozą, w których wydarzenia, opisy i pojęcia przybierają sens alegorii czy wprost symbolu.
