Książka wybitnego polskiego astronoma, bogato ilustrowana – 209 ilustracji czarnobiałych oraz 16 całostronicowych ilustracji kolorowych, w większości przedstawiających zdjęcia nieba. Jan Gadomski urodzony w Czatkowicach pod Krakowem w 1889 roku. W wieku 15 lat rozpoczął obserwacje astronomiczne wykonywane za pomocą własnoręcznie skonstruowanej lunety. Studiował astronomię i w 1919 roku Jan Gadomski został asystentem Tadeusza Banachiewicza, kierownika Obserwatorium Krakowskiego. Ta sytuacja pozwoliła mu prowadzić przez wiele lat obserwacje gwiazd zmiennych zaćmieniowych. Wykonał on blisko 8300 pomiarów zmian ich blasku, wykonanych metodą Argelandera, a także 20.000 pomiarów fotometrem klinowym. W latach 1920-1954 dokonał obserwacji 857 zaćmień Algora. W 1922 r. astronom założył w Beskidzie Wyspowym, na szczycie Łysicy stację astronomiczną Obserwatorium Krakowskiego, gdzie spędził dwa lata. Natomiast w 1929 r. założył stację astronomiczną Obserwatorium Warszawskiego na szczycie Pop Iwan w Czarnohorze.Po wojnie Gadomski został mianowany kierownikiem Obserwatorium Warszawskiego, gdzie od 1927 roku był adiunktem. W 1948 r. przywrócił zlikwidowane przez hitlerowców Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii, zostając jego pierwszym powojennym prezesem. W 1946-1950 był redaktorem „Uranii”, którą również przywrócił po wojnie. W 1953 roku astronom został członkiem Komisji Gwiazd Zmiennych, a w roku 1963 członkiem Komisji Badania Fizycznego Planet. Imię Jana Gadomskiego nosi krater na odwrotnej stronie Księżyca.
