Urodził się 3 września 1941 roku we wsi Załęże koło Rzeszowa. Piosenkarz , kompozytor , aktor i poeta. Uczęszczał do wielu szkol -technikum budowlanego, mleczarskiego , mechanizacji rolnictwa i liceum. W podstawowej szkole muzycznej w Rzeszowie uczył się gry na skrzypcach i klarnecie. Żadnej z tych szkol nie ukończył.
Od młodych lat pasjonował się poezja i recytował wiersze na wielu konkursach recytatorskich zajmując czołowe miejsca na Ogólnopolskich konkursach. Od 1958 roku związany z rzeszowskimi Teatrem Rybałtów kultywującym styl komedi del arte – w sztuce p.t. “Cyrulik Sewilski” w wieku 17 –tu lat zagrał główną rolę. W roku 1960 po ukończeniu wydziału teatralnego na Uniwersytecie Ludowym we Wzdowie występował w Teatrze Poezji w Rzeszowie. Podczas odbywania służby wojskowej 1961 – 1963 założył w wojsku amatorski teatrzyki poezji. W latach 1963-64 pracował w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej, początkowo jako rekwizytor, potem jako statysta i aktor w rolach epizodycznych. Współpracował z Radiem Rzeszów, kabaretem Porfirion oraz z zespołami działającymi przy WDK w Rzeszowie. W Studium Nauczycielskim w Rzeszowie założył teatrzyk “Symbol” , który na przeglądzie teatrzyków studenckich otrzymał 3 miejsce za jego pomysł i wyreżyserowanie sztuki p.t. “Przedawnienie”. Jako poeta zadebiutował w 1963 na łamach „Nowin Rzeszowskich” zdobywając nagrodę w Turnieju Jednego Wiersza.
W 1965 z Tadeuszem Nalepą stworzył zespół muzyczny, nadając mu kontrowersyjną na owe czasy nazwę Blackout, którego stał się solistą. Z tego okresu pochodzi nagrana płyta longplay („Blackout”),z której wiele piosenek stało się przebojami, najbardziej znany to „Anna”. Zespół Blackout zapoczątkował również pierwsze protest songi w Polsce “Te Bomby lecą na nasz dom”, Pozwólcie nam żyć.” Wszystkie piosenki były autorstwa Nalepa – Loebl.To właśnie Bogdana Loebla stal się jedynym poeta piszącym poetyckie teksty dla zespołu. Pierwszy występ zespołu Blackout odbył się w klubie “ Poczta” 3 września 1965 – od tej pory datuje się karierę Stana Borysa jako solisty i piosenkarza Z zespołem Blackout śpiewał przez dwa lata rozstają się z nim w grudniu 1967 roku. W latach 1968-70 współpracował z grupą Bizony, z którą wystąpił po raz pierwszy w marcu 1968 w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki. Z zespołem Bizony zdobył nagrodę za interpretację piosenek w widowisku muzycznym Inter-Musica Show na Przeglądzie Zespołów Estradowych w Olsztynie. Najbardziej znane piosenki z tego okresu to „Wiatr od Klimczoka” i „Spacer dziką plażą”.
W 1968 na festiwalu piosenki polskiej w Opolu , Stan Borys zaśpiewał piosenkę „To ziemia“ Juliusza Loranca i Jonasza Kofty i za jej interpretacje otrzymał nagrodę dziennikarzy. Pierwszy występ na MFP Sopot 68, również z piosenka „To ziemia” zaowocował coraz większymi koncertami w kraju i za granica m.in. w Austrii, Związku Radzieckim, Czechosłowacji.
Po dwóch latach współpracy Stan Borys rozstał się z grupa Bizony i od 1971 zaczął występować jako solista. W tym samym roku wystąpił w filmie będącego reżyserskim debiutem Janusza Zaorskiego „Uciec jak najbliżej”, grając w nim samego siebie i wykonując kilka piosenek.
Kolejne lata przyniosły nagrody festiwalowe: 1971 Festival International Festival Variétés de Rennes Francja – laureat Brązowego Gronostaja śpiewając piosenki „Kyrie ”i „Ikona”; 1972 – 3-cia nagroda w Ostendzie ( Belgia) na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki- Young European Song Festiwal oraz nagroda specjalna prasy za interpretacje; 1972 V Olimpiada Piosenki w Atenach ( Grecja) – śpiewa w antycznym stutysięcznym stadionie olimpijskim piosenkę Marka Sewena i Adama Kreczmara „Wierzę drzewom” – piosenka otrzymała II miejsce ( 3 Złote Apolliny), a Stan otrzymał Złota płytę jako Best Interpreter – najlepszy wykonawca z 40 krajów biorących udział; 1973 Castlebar ( Irlandia) nagrodzony za interpretacje piosenki „Lost Love”; 1973 Caracas ( Wenezuela ) na festiwalu Onda Nueva – wyróżnienie za piosenkę „Szukam Przyjaciela.” Na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Bratislawska Lira w Bratysławie (Czechosłowacja) – jego występ jako gwiazdy uzależniony był od zdjęcia z jego piersi krzyża – rekwizytu , który zawsze i wszędzie dekoruje jego pierś podczas koncertu.
Rok 1973 to tryumf ponadczasowego przeboju „Jaskółka Uwieziona” – FPP Opole ’73 nagroda dziennikarzy, MFP w Sopocie 73 nagroda Bursztynowego Słowika za interpretację piosenki „Jaskółka uwięziona”.
W tym samym roku Stan Borys wystąpił gościnnie w 1-szej polskiej rock – operze „Naga” – Ballada o ludziach, w reżyserii Jerzego Krechowicza, której libretto napisał poeta Grzegorz Walczak, a muzykę grupa Niebiesko-Czarnych – odbyło się 150 spektakli w całej Polsce. W latach 1974-75 występował jako gwiazda w Teatrze Syrena w Warszawie. W 1975 wziął udział w Oratorium Muzycznym Katarzyny Gertner i Ernesta Brylla „Zagrajcie nam wszystkie srebrne dzwony”.
7 grudnia 1975 u szczytu kariery w Polsce zdecydował się opuścić kraj wyjeżdżając do USA na stałe w poszukiwaniu wolności duchowej i artystycznej – od Sylwestra 1975 śpiewał w klubach polonijnych w New Jersey i New Yorku. W roku 1977 przeniósł się do Chicago gdzie dalej występował w klubach polonijnych. Współpracował jako prezenter radiowy w rozgłośniach polskojęzycznych, a w roku 1980 w Chicago założył swoje radio w języku polskim, które istniało do roku 1985. W tym czasie współpracował z różnymi zespołami nadal występując.
W 1983 reżyserował i grał główna role w sztuce opartej na życiu i twórczości C.K. Norwida napisanej przez Tymoteusza Karpowicza, dramaturga i poety, ówczesnego profesora wydziału slawistyki. Spektakl przygotowany był pod patronatem The Norwid Society przy University of Illinois w Chicago z okazji międzynarodowej konferencji poświęconej twórczości Norwida w setną rocznicę jego śmierci. W roku 1988 Stan Borys wystawił w Copernicus Center w Chicago sztukę z własna muzyka o tytule “Piszę pamiętnik artysty – hańba temu kto o tym źle myśli. Wiersze C.K. Norwida”. W tym samym roku powstała płyta CD z nagraniami tego spektaklu. W 1991 roku w Blackstone Theatre w Chicago grał w sztuce Bertolta Brechta “The Good Woman of Setzuan”, w reżyserii Josepha Slowika, do której skomponował pięć songów – jego role Narratora zwanego Enhanser wymyślił reżyser. W 1991 pierwszy raz po 17-tu latach przyjechał do Polski -wystąpił z recitalem “Anna 91” na KFPP w Opolu oraz w koncercie Trzy dekady polskiego rocka w Sopocie.1996 w Chicago w Betlejem polskim według L. Rydla w reżyserii Buleczki Kopczewskiego stworzył kreacje wcielając się w rolę Diabła. 1997 w Teatrze Muzycznym w Gdyni kreował gościnnie rolę Jeana Valjeana w musicalu Les Misérables (Nędznicy) , w reżyserii Jerzego Gruzy.
W 1997 przeniósł się z USA do Kanady. Tam w 1999 roku odbył się wielki koncert podsumowujący jego ponad 30-letnią karierę artystyczną, na którym Stan zaprezentował m.in. swoje najnowsze dokonania pochodzące z płyty „Niczyj”, zapraszając do koncertu znanych muzyków kanadyjskich. Od roku 2001 mieszkał kolejno w Saddle Brook na Florydzie potem w Las Vegas i San Diego. Od roku 2004 częściej zamieszkuje w Polsce grając koncerty z grupa “Imie Jego 44” .
We wrześniu 2009 w Teatrze “Kamienica “ w Warszawie odbyła się premiera jego tomiku wierszy o tytule „Co jest urokiem tego życia”. Jest to zbiór doświadczeń życiowych i duchowych ze wszystkich zakątków świata gdzie zamieszkiwał i występował. Jesienią 2010 Polskie Radio SA wspólnie z Amphy Music International wydało wzbogaconą o nowe brzmienie i obszerniejsze nagranie płytę „Piszę pamiętnik artysty – hańba temu kto o tym źle myśli”
1-szego listopada 2010 Cinema Film Festival w Hollywood przyznał II miejsce, laur wyróżnienia za film dokumentalny o życiu Stana Borysa w reżyserii Iwony Sadowskiej – „Wolność jak płomień”, którego prapremiera odbyła się 27 sierpnia 2010 w Londynie (film ten otrzymał też II miejsce na International Famewalk film Festival of Hollywood 27-go lipca 2011).
Stan Borys za swoje zasługi w dziedzinie kultury i dokonania artystyczne otrzymał liczne wyróżnienia: m.in. Złoty Krzyż Zasługi – nadany przez prezydenta Rzeczpospolitej Lecha Kaczyńskiego, Złoty i Srebrny medal “Gloria Artis “ – Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, odznaczenia Towarzystwa Muzycznego w Rzeszowie, Zasłużony dla województwa podkarpackiego,
W roku 2012 w Sali Kongresowej w Warszawie odbył się koncert jubileuszowy i benefis dla uczczenia 50 rocznicy pracy na scenie.
Stan Borys jest także zagorzałym sportowcem uprawiającym wiele dyscyplin sportowych – rokrocznie bierze udziale w turniejach tenisowych artystów, jest również zagorzałym joginem – dyscyplinę te uprawia od dziesiątków lat.
Więcej: www.stanborys.com
Książka, która mnie zainspirowała to:
„Buszujący w zbożu” J.D. Salinger
Książka ważna zawodowo to:
„Pollywood” Andrzej Krakowski
Książka ostatnio przeczytana:
„Śpiąca Jasnowłosa” Bogdan Loebl
Książka, od której zaczęła się moja miłość do czytania to:
„Księżyc i miedziak” William Somerset Maugham
Książka do walizki to:
wiersze “Zaciśnięta pięść róży” Bogdan Loebl