Urodzony 20 lutego1963 w Czarnkowie, absolwent i pracownik Instytutu Socjologii UAM w Poznaniu (1982-1987), uprawia karate od 1978 roku, posiada 5. Dan, prekursor karate na Pomorzu, instruktor rekreacji ze specjalnością karate (1982), instruktor sportu karate shotokan (1989), instruktor karate tradycyjnego (1995), trener karate II klasy (AWF Poznań 2005), sędzia krajowy, egzaminator międzynarodowy, założyciel i długoletni prezes Klubu Karate Tradycyjnego w Wałczu (1987-2011), obecnie Prezes World Shotokan Institute – Poland. W latach 2003-2013 uczeń japońskiego Mistrza Hiroshi Shirai (10. Dan). Wychowawca medalistów Mistrzostw Świata, Mistrzostw Europy i multimedalistów Mistrzostw Polski w karate we wszystkich trzech polskich związkach (ponad 100 medali). Obecnie mieszka i pracuje w Wałczu (www.karate.walcz.pl oraz www.wsi-poland.org).
Poza karate pasjonuje się żeglarstwem (połknął bakcyla jako członek telewizyjnego Bractwa Żelaznej Szekli, dzięki którym, m.in. w 1980 roku, wziął udział w Operation Sail „Cutty Sark” ze startem w Szczecinie i metą w Amsterdamie), jazdą na nartach zjazdowych, podróżami, grafiką komputerową i fotografią.
Autor: Józef Obrębski, życie i twórczość, praca magisterska, maszynopis, Biblioteka Instytutu Socjologii UAM w Poznaniu, 1987; Podstawowe trendy procesu przemian społeczności lokalnej na Ziemi Lubuskiej, w: „Ziemie Zachodnie i Północne Polski”, Zeszyt 3 pt. Z problemów przemian społeczno-kulturowych za ziemiach zachodnich i północnych Polski, Instytut Śląski w Opolu, 1991; Józef Obrębski – badacz kultury ludowej, w: „Młodzież i Wieś”, Zeszyt A/1988, Ośrodek Analiz Społecznych Związku Młodzieży Wiejskiej, Poznań 1988; Obraz katolika i prawosławnego w świadomości młodzieży szkół średnich Bielska Podlaskiego, w: „Młodzież i Wieś”, Zeszyt C/1988, Ośrodek Analiz Społecznych Związku Młodzieży Wiejskiej, Poznań 1988; Emigranci polscy w Grecji. Szkic problemu, „Przegląd Polonijny”, R.XV – 1989 z.1, Kraków 1989; Z dziejów Studenckiego Koła Socjologów, Kronika Miasta Poznania, Urząd Miejski w Poznaniu, 1990.
Książka mojego dzieciństwa:
Tytus, Romek i Atomek – kultowa seria komiksów Papcia Chmiela. Bawiła do łez i zachęcała do ruszenia w nieznane…
Książka, do której wracam:
Grek Zorba Nikosa Kazantsakisa – opowieść o człowieku żyjącym w związku z naturą, jego postrzeganiu świata i życiowych wartości. Prostolinijne a jednocześnie wnikliwe obserwacje otaczającego świata okraszone dużą dozą humoru sytuacyjnego. Każdy z nas staje się czasami takim Aleksym Zorbą. Czytając tę książkę słyszę dźwięki jego santuri wyrażające emocje jakie nim targały, jego radość, ból oraz wszystko co mu w duszy grało…
Książka, która mnie zainspirowała:
Zaproszenie do socjologii Petera Bergera to książka, która w niezwykle błyskotliwy sposób odpowiada na pytanie czym zajmuje się socjologia, jakie jest signum specificum socjologicznego spojrzenia na świat. Zachęca czytelnika do podjęcia wysiłku patrzenia na otaczające go procesy i zjawiska z charakterystycznym dla socjologów ich rozumieniem. Moim zdaniem najlepsze wprowadzenie do socjologii jakie kiedykolwiek napisano. Oprócz treści walorami tej książki są prostota języka i popularyzatorskie zacięcie autora.
Książka ważna zawodowo:
Karate-do droga mojego życia Gichina Funakoshiego – autobiografia napisana przez mistrza karate tuż przed jego śmiercią. Ukazuje świat wartości, którymi kierował się przez całe życie, historię studiowania i rozwoju karate oraz losów jego rodziny z nieco staroświeckim podejściem Mistrza do wielu życiowych spraw. Największą zaletą tej publikacji jest fakt, iż nie prezentując ani nie wyjaśniając żadnej technicznej zawiłości tej sztuki walki, najpełniej odpowiada na pytanie czym jest karate-do. Kwintesencja humanistycznego spojrzenia na człowieka, jego drogę i skromną rolę mistrza jako przewodnika.
Książka ostatnio przeczytana:
Moja wojna Waldemara Skrzypczaka, Michała Majewskiego i Pawła Reszki, to książka jednego z najbardziej błyskotliwych i obdarzonych silnym charakterem dowódców polskiej armii; generała, który przeszedł wszystkie szczeble kariery oficerskiej w wojskach pancernych i wykazał się profesjonalizmem i skutecznością na polu bitwy oraz odpowiedzialnością za swoich żołnierzy w cywilu, kiedy podał się do dymisji w proteście przeciwko niewydolności cywilnym struktur MON odpowiedzialnych za zakupu sprzętu wojskowego. Człowiek odpowiedzialny w świecie elit to już prawdziwa rzadkość. Książka, dzięki pomocy dziennikarzy napisana ze swadą, ukazuje postać generała jako człowieka, dla którego armia i ojczyzna jest największą wartością.
Książka, którą każdy przeczytać powinien:
Z pewnością każdy powinien przeczytać Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Żyjemy w katolickim kraju, jednak zaskakująco mały odsetek Katolików przeczytał lub próbował przeczytać księgę. Oczywiście lektura nie jest łatwa, ale każdy powinien podjąć się trudu własnego odczytania Biblii.
Książka, od której zaczęła się moja miłość do czytania:
Rosyjska baśń Konik Garbusek autorstwa Piotra Jerszowa – pierwsza samodzielnie przeczytana książka… Czytałem ją w pierwszej klasie szkoły podstawowej przez niemal sześć miesięcy. Piękna baśń o chłopcu Wani i darze jaki otrzymał: dwóch rumakach ze złotymi grzywami i koniku garbusku. Wybrał właściwie (nie wszytko złoto co się świeci) i został carem Rosji (można sięgać w życiu po wysokie cele). Piękna i czarująca swoją dydaktyką baśń, w sam raz dla młodego człowieka z małego miasteczka.