Opera za trzy grosze (niem. Die Dreigroschenoper) – sztuka teatralna Bertolta Brechta. Jest to musical, do którego muzykę napisał Kurt Weill (który współpracował z Brechtem trzykrotnie). Sztuka jest adaptacją XVIII-wiecznej „Opery żebraczej” Johna Gaya, satyry na burżuazję i wysokie sfery Londynu.
Brecht za cel ataku obrał typowego mieszczucha z epoki późnego kapitalizmu – dla Brechta taki mieszczuch to rabuś i oszust, który utrzymuje tylko stosunki handlowe. Brecht ukazuje w „Operze za trzy grosze” przestępczy charakter całego systemu kapitalistycznego.
Córka biznesmena Peachuma, który pod pozorem miłosierdza zarabia pieniądze na żebrakach, Polly, wychodzi za mąż za przestępcę Mackie Majchra. Ściąga na siebie gniew ojca, ale pozostaje przy Majchrze. Gdy Mackie musi uciekać, Polly przejmuje jego interesy. Mackie marzy o przejściu do branży bankowej. Perypetie bohaterów pokazują, że w Londynie nie ma przyjaźni, a wszyscy troszczą się tylko o pieniądze (nawet przyjaźń Majchra z policjantem Brownem). Mackie został w końcu złapany przez policję, ale ostatecznie królowa ułaskawia go i daje mu zamek. Wcześniej żegna się on słowami „Bo czym jest włamanie do banku wobec założenia banku?”, „Czym jest zamordowanie człowieka wobec wynajęcia człowieka?”.