Interesują mnie już tylko opowieści. Wymyślam je, wpuszczam w język i czuwam nad tym, jak rosną. Fascynują mnie pokrętne genealogie i rodzinne (nie)prawdopodobieństwa. Ludzie jak ziarnka piasku, brzydkie miasta i stacje, na których nie zatrzymają się pośpiesznie. Inność, która pojawia się jak Dominika Chmura z Piaskowej Góry i ukazuje to, co ukryte pod pozorem przeciętności i normy.
